UMOWA KREDYTU MILLENNIUM NIEWAŻNA!

      Uprzejmie informujemy, że dnia 22.10.2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, XXVIII Wydział Cywilny, sygn. akt XXVIII C 4120/21, zasądził od pozwanego banku na rzecz powodów kwotę 458 139,15 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz ustalił, że umowa jest nieważna.

Sąd Okręgowy w ustnym uzasadnieniu wskazał, że umowę, na mocy której jedna ze stron dostaje możliwość określenia świadczenia drugiej strony, należy uznać za nieważną. Umowa taka narusza przepis art. 353.1 k.c.Bank poprzez sterowanie kursem, poprzez dwukrotne przeliczenie kwoty ma możliwość powiększenia kwoty, która pozostaje do spłaty. Potem może dowolnie sterować kwotą w CHF. Wystarczy doliczyć spread, aby odpowiednio zwiększyć ratę. Bank ma możliwość sterowania kapitałem i odsetkami. Doliczenie spreadu powoduje, że automatycznie zwiększają się wszystkie parametry z umowy.Umowa staje się nieprzejrzysta już po samym doliczeniu spreadu.

Zdaniem Sądu Okręgowego klauzule indeksacyjne określają główne świadczenia Stron, bowiem bez tego przeliczenia nie sposób byłoby poddać oprocentowaniu kwotę w PLN Liborem, jak również bez tego przeliczenia żaden bank nie udzieliłby kredytu oprocentowanego dla CHF.
Co najbardziej istotne Sąd wskazał, że klauzule indeksacyjne Banku Millennium zostały wpisane do rejestru klauzul niedozwolonych. Według Sądu taki wpis stanowi prejudykat dla wszystkich późniejszych orzeczeń wydawanych w analogicznych sprawach. Zdaniem Sądu tryb abstrakcyjny służy określeniu poglądu w danej kwestii. Zatem Bank Millennium od 2010 r. musiał liczyć się z tym, że umowy kredytów indeksowanych kursem CHF zawierają niedozwolone klauzule.
Istotny w tej kwestii jest wyrok SN z dnia 7 lipca 2021 r., sygn. akt I CSKP 222/21, w uzasadnieniu którego Sąd Najwyższy wskazał, że orzeczenie sądu wydane w ramach kontroli abstrakcyjnej ma moc wiążącą w ramach kontroli dokonywanej in concreto.  
 
"(...) należy przyjąć, że art. 479⁴³ k.p.c. dotyczy także postępowań, w których - jak w sprawie niniejszej - dokonywana jest incydentalna, odnosząca się do konkretnego stosunku prawnego, kontrola postanowień umownych. Oznacza to, że w przypadku istnienia prawomocnego wyroku uznającego określone postanowienie wzorca za niedozwolone, w procesie obejmującym incydentalną kontrolę wzorca, toczącym się pomiędzy przedsiębiorcą, który był pozwanym w sprawie o uznanie postanowienia za niedozwolone, a podmiotem, który jako konsument zawarł z nim umowę, sąd nie powinien już oceniać, czy określone postanowienie jest niedozwolone, gdyż kwestia ta została rozstrzygnięta i rozstrzygnięcie w tej mierze ma charakter wiążący (zob. uzasadnienie uchw. siedmiu sędziów SN z 20 listopada 2015 r., III CZP 17/15, OSNC 2016, Nr 4, poz. 40, w którym przyjęto prejudycjalny charakter orzeczenia wydanego w ramach kontroli abstrakcyjnej dla sporów indywidualnych). Należy przy tym przyjąć, że zasada ta ma zastosowanie zarówno do stosunków prawnych powstających po uprawomocnieniu się wyroku wydanego w ramach abstrakcyjnej kontroli wzorców i po wpisaniu postanowienia do rejestru, jak również do stosunków, które powstały wcześniej. W części odnoszącej się do uznania postanowienia wzorca za niedozwolone orzeczenie SOKiK ma charakter deklaratywny i wywiera skutek ex tunc."
Sąd stoi na stanowisku, że w tej chwili nie ma żadnej argumentacji, na podstawie której można by uznać, że należałoby usunąć część klauzuli spreadowej. Art. 358 k.c. dotyczy tylko świadczeń w walucie obcej, zatem zastosowanie mógłby mieć ewentualnie do spłaty raty kredytu, natomiast z całą pewnością nie ma zastosowania przy uruchomieniu kredytu.

Skoro klauzule zostały, w ramach kontroli abstrakcyjnej, uznane za abuzywne trzeba je z umowy usunąć.